Toen we op 5 april bij elkaar kwamen bij de Heere van Meijel, had het lenteweer er al voor gezorgd dat de wandeling bij voorbaat een succes zou worden: zon, blauwe luchten en bijna geen wind, dus echt weer voor een lentewandeling. Met auto’s gingen we naar de parkeerplaats bij restaurant St. Elisabeth in het Leudal. Hier werden we in 2 groepen verdeeld:1 groep met gids Ger en 1 groep met gids Jan.
De foto’s van de wandeling zijn te vinden op de link Foto’s boven aan in de balk.
Onze groep liep met Ger richting de St. Elisabethsmolen. 
Van deze molen is slechts een bouwval over, maar in 2015 werd een groot waterrad geplaatst. Hierna gingen we het Leudal in en het beekdal van de Neerbeek.
Door het Leudal stromen de Leubeek, die als de Tungelroyse Beek het gebied inkomt en de Zelsterbeek. Beide beken vloeien samen tot de Neerbeek. In delen van het Leudal zijn prachtige voorbeelden van het Beekdalenlandschap.
Ger vertelde over het meanderen van de beek en steeds veranderende oevers. En over het drassig gebied aan de overkant van de beek, waar ze alleen met een soort rupsvoertuig op kunnen om het te bewerken. En over het ijsvogeltje wat in het Leudal zijn nestje maakt in de steile zandoevers, een prachtig vogeltje!!!
Ook vertelde hij over de bever die overal zijn sporen had achtergelaten bij de afgeknaagde boomstammen. Verder vertelde Ger over de mooie bomen, die helaas gekapt worden. De Amerikaanse eik, die te snel groeit en te groot wordt en die daardoor teveel licht weg neemt voor de andere bomen. Er kunnen te weinig insecten leven in deze eik; jammer, het is evengoed een hele mooie fotogenieke boom. Er zaten roze strepen op de boom, een teken dat hij gekapt mag worden. Als er een blauwe stip op de boom zit, mag hij blijven en als er een X op staat dan is deze boom ziek of dood, maar mag dan blijven liggen als 
voedingsbron voor de planten en dieren. Als er een gekleurde streep op een takje zat, was dat de plaats, waar de machine het bos in mag om te werken. De bomen met een lintje om de stam moest hij dan vermijden, omdat hier ook b.v. een nestje in zat of zoiets. Wij hebben ook een nieuw aangeplant bos gezien en de bloeiende kersenboom aan de rand van het bos, de Kriek, voor de bijen en de kersen voor de vogels, maar wij kennen hem van ons “Kriek-biertje”. Het was volop LENTE in het bos, 
niet alleen bij de kersenboom, maar ook bij de witte bosanemoon en het gele speenkruid. Dit alles maakte onze boswandeling erg vrolijk op deze mooie zonnige dag. Het was echt GENIETEN!!!
Toen kwamen we bij de St. Ursulamolen, een watermolen met een grote picknickplaats en een wei met veel fruitbomen. Bijzonder is, dat deze watermolen als enige van de zes nog bestaande water-oliemolens in Nederland, een korenmolen en een oliemolen onder “een dak” herbergt. Hierna gingen we door de holle weg richting de Litsberg, via een prachtig paadje helemaal langs de beek. Bij de Litsberg kwamen onze groepen weer bij elkaar en hadden Truus en Wilhelmien voor een lekker borreltje gezorgd. We moesten wel opletten, dat we niet de Litsberg af-litsten….(oftewel afgleden in het Nederlands.) Ook hier was het adembenemend mooi!! Na een tochtje door het beekdal kwamen we bij de Groaveberg, die in het verleden veel aanleiding gaf tot verhalen. Zo doet het verhaal de ronde, dat er in Roggel een gravin leefde, die aangezien werd voor een heks. Toen ze stierf, besloot men haar te begraven in het Leudalbos en het graf zo massief te bedekken, dat haar geest er nooit meer uit zou komen. Alle boeren werden opgeroepen mee te werken. Zo ontstond de Groavinneberg, later verbasterd tot Groaveberg. Het laatste stukje liepen we weer langs de mooie meanderende beek met overal mooie bloemen, maar ook een dood sparrenbos, dat afgestorven was door de droogte en door de Letterzetter-kever, die onder de bast kruipt en zo gaat de boom dood.
Maar ze gaan het bos opnieuw aanplanten. Aan de overkant van het pad, dus bij de beek groeide de Douglas, een sterker soort Spar die het wel overleefd heeft. Terug op de parkeerplaats zagen we, dat het koolmeesje al aan het nestelen was in een nestkastje en er een citroenvlinder rondfladderde. Wat een mooie afsluiting van onze LENTE-wandeling! Toen Jan met de andere groep terug was, is er nog een groepsfoto gemaakt en toen weer op naar Meijel.
Daar werd de middag afgesloten met een kopje koffie/thee en een lekker stukje vlaai en nog even gezellig nakletsen over de heerlijke wandeling en dat we zo geboft hadden met het weer.
Jan en Ger bedankt voor de interessante uitleg, Truus en Wilhelmien voor de organisatie en de lekkere borrel en de Heere van Meijel voor de koffie/thee met vlaai en de gastvrijheid.
Hopelijk tot gauw! Leny Ewalts